Łańcuch Karpat

Łańcuch Karpat od wieków łączy środowisko europejskie stanowiąc dziedzictwo przyrodnicze Europy. Tatry są jego istotną częścią i w wielu miejscach zachowują pierwotny charakter. To tutaj, w ostatnim i najważniejszym mateczniku występowania dużych europejskich drapieżników krzyżują się główne korytarze migracyjne zwierząt i wielowiekowa obecność człowieka. Znaczenie tego obszaru dla zachowania dziedzictwa przyrodniczego jest fundamentalne ze względu na obecność pierwotnych siedlisk wielu rzadkich i zagrożonych gatunków. Jak np. orzeł przedni, niedźwiedź brunatny, kozica, świstak, niepylak apollo, szafran spiski. Tatry mają orogenezę alpejską. Zbudowane są ze skał krystalicznych (granity, gnejsy, łupki metamorficzne) i osadowych (dolomity, piaskowce, wapienie). 

Tatry dzielą się na: Tatry Zachodnie, Bielskie, Wysokie i Masyw Siwego Wierchu. 

Do Polski należy wycinek północnych stoków Tatr pomiędzy Wołowcem a Rysami.

Tatry są objęte ochroną przez ustanowienie na ich terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego i słowackiego TANAP-u oraz do Światowej Sieci Rezerwatów Biosfery UNESCO. Są również chronione w ramach europejskiej sieci Natura 2000. 

Najwyższym szczytem Tatr jest znajdujący się po stronie słowackiej Gerlach 2654 m n.p.m., a najwyższym szczytem Tatr polskich są Rysy 2499 m n.p.m.